Journey to Goa.....

Though it is not my first time to roam around alone, I was little bit nervous.

Entered Kempegowda Airport and looked at the crowd there early morning at 5. Collected my Boarding pass and went upstairs thinking “will I miss the flight? There are so many in the queue”.  I started counting the heads of people to guess my turn. Thank god I managed to reach departure gate. Already people were crowded to board.

I still remember a day when I was 4 years old, wondering “who will travel in flights? People who are rich? People who are in cities? Foreigners? So where do I stand in these types? No where……” But now the time has changed.

Ok, let me come to the main story that I am going to tell you. I reached Goa and the cab was ready and awaiting for my arrival. This was my first visit to Goa. Immediately getting on to the cab, I started calling my Dad, Mom, Sister, Mentor and friends to inform that I have landed safely. It took me nearly 30 mins. Still there is 1.30 hours to reach the Hotel (The Mandrem House).

People say to me that I even talk to rocks when I am bored. But I'll never be quiet. Today I felt that’s true. As soon as I finished my conversation, I was bored and neither wanted to call anyone else nor read a book. I started staring at the nature while travelling. Suddenly we passed upon a bridge. There I found colourful pillars and asked the driver what are those.

This is how I started the conversation with him. He asked me whether it was my first visit to Goa. I said yes. He started explaining to me about Goa.

The first thing comes to your mind when you hear Goa it’s…….. ALCOHOL…..

He gave a nice briefing about Goa. Alcohol is cheaper here. So people come here to Boooooze and roam around the beaches. Goa is also known for delicious sea food. We reached near Siolim- It is the native place of Remo Fernandes and there was school called St. Franchise, where Remo studied. Then we crossed a place where Europeans used to stay. It was a place which is almost like a village.

Then he started telling about the people there. People are generally good, but people come from various places and hence we have to be little careful while interacting with them. That is because of possibilities of miscommunication. Then he started telling about himself.

His story begins like this……. I am the guy who left the studies at 10^th std. I started working as a mechanic from the age of 12. I never wished to study. As time passed I left the work as mechanic and joined a company which makes furniture and fabrics. Now all I wanted is to get good name and make some decent money by honest means. Wealth can be acquired by various methods but honesty is the top priority.  I worked very hard day and night. Again I felt like changing the job and I joined a gold making company called International Gold makers. Days were good. 6 years passed. Then one fine day company closed down.

My main goal is to earn money. I feel after some years or so we are nothing without money. This thought strike my mind every time when I feel like quitting. This made me to work harder. I have heard people saying if you want to make money GO TO DUBAI….

I made arrangements and flew to Dubai. I worked in a Five Star Hotel and earned some decent money in 3 years. Then decided to come back to India. 

There is small flashback in my story. When I was in India, at the age of 14, I had a crush on a girl. I had even proposed to her. Natural to that age,  got rejected mainly because I was not financially well to do.

End of flashback, I came back to India. I invested the hard earned money that I earned at Dubai, to setup a small fleet of taxis. Started living a good life and my financial status improved. Then I remembered my childhood crush. I found out that she was still single. I went to her house and made a formal proposal. VIOLA……..!!! I got accepted. Now she is my life partner. This is my story.

When his story concluded our journey to an end and we reached our destination.

 Wiki Women Mangaluru for Gender and Linguistic Inclusiveness

It has been a year for me in Wikipedia journey. I remember when my sister was searching for some information in our native language in Kannada and couldn’t find whatever she wanted, so I thought and made up my mind instead of blaming others for not having that or this, I involved myself to contribute towards Wikipedia. As the time passes, I was happy to contribute to Wikipedia and I enjoyed doing that. My beginning of the journey is already written in earlier blog post in Kannada.

After some days or so I understood there are many other things which I can learn from Wikipedia. I can say Wikipedia work is my most favorite work, where I find two ways of happiness - first one is that I learn many things which otherwise I did not know and secondly the happiness to know that someone somewhere makes use of the information that I contributed to Wikipedia. I write to Wikipedia is mainly for the love for the language and to enhance my knowledge.

I get to know there are things beyond writing articles. Once I was going through my Twitter timeline, one of the posts led me to the blog written by Sue Gardner, the Former Chief Executive Director of Wikimedia Foundation. There I found something called “Gender Gap in Wikipedia”. I went through it and discussed with Dr. Pavanaja U. B. and tried to collect more information regarding the same.

Going little backwards chronologically, I started my journey of Wikipedia by participating in Editathons at St. Agnes College (Autonomous), Mangaluru, the college is known as first Women college for higher studies in South India, where I am a student. Later, I participated and presented a paper on “current status and plans for Kannada Wikipedia” in Train the Trainer (TTT) event in the month of June 2016 at CIS, Bengaluru. I was also fortunate enough to participate and present a paper in Wiki Conference India 2016 titled “Efforts to bridge Gender Gap at Mangaluru”(https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Efforts_to_bridge_Gender_gap_in_Kannada_Wikipedia-_our_work_at_Mangaluru.pdf). There I got an idea of starting the user group Wiki Women Mangaluru. I put this idea in front of senior Wikipedians and got lot of encouragements.

Wiki Women Mangaluru(https://meta.wikimedia.org/wiki/WikiWomen/Mangaluru) is an user group of mainly Women Wikimedians in and around Mangaluru, who contribute towards Wikimedia projects. We started with a meetup at St. Agnes College (Autonomous), Mangaluru. I would like to thank Ms. Harriet Vidyasagar, she was the one who guided me and supported me to organize the first meetup successfully. The aim of the meetup was to bring Women Wikimedians in and around Mangaluru and provide platform for discussing Wikipedia matters. We discussed the issues, problems, challenges etc and thought of organising Editathons.

After few months we organised Wiki Women Editathon at Shree Ramakrishna College, Mangaluru, in collaboration with Karavali Wikimedians. Here I take an immense pleasure to thank all those who were behind the success of this event, mainly Dr. Pavanaja U. B., Kishore Kumar Rai, Dr. Vishwanath Badikana, Dr. Shailaja and Kavitha G. Thanks are also due to all my dear friends who participated and made the event a success. We were quite successful in motivating the first timers.

I thought of projecting this idea to like minded people who are really interested. So, I planned to participate and present my experiences as a paper titled “About Wiki Women Mangaluru- Bridging Gender Gap in Kannada and Tulu Wikipedias” (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Wiki_Women_Mangaluru_Bridging_Gender_Gap_in_Kannada_and_Tulu_Wikipedias.pdf) during the 4CCon at B. S. Abdur Rehman College, Chennai, January 27-28, 2017. The event was organised by Free Software Movements of India. Here I would like to thank WMF for  sponsoring the trip and for their support.

I had to travel 15 hours from Mangaluru to Chennai. I met new people, When my turn came to present I was not afraid or hesitate to address the gathering rather I was very happy to project our efforts and real work which has created the great change. I still remember the reaction of participants to my talk. They were curious to know about how the idea was germinated, incubated and nurtured. As a side-benefit of these presentations that I did, it helped me to overcome stage-fear.

During my presentation at 4CCon, I announced about our Facebook Group titled “Karavali Wiki Women”(https://www.facebook.com/groups/1099334530176871/) and asked like-minded people join the group and support. It was a great privilege to meet new people and get new ideas. I also shared my contact details so that it may be effective to interact with them. In addition to this we also have a Whatsapp group to provide platform for women to discuss Wiki related matters. So that they feel comfortable to share their ideas and views.

Some of them in the audience came to me who were interested in knowing more about my experiences. I was happy that there were some who are really interested and wanted to join with us. I put efforts to collect their thought on what made women to lag behind. I contacted people personally and collected their views regarding the same. I felt so good that people are eager to do something and ready to take up the initiative and also asked for ideas. This gave me positive energy to work even more. I was glad to hear from them. I collected the opinions of some people I met. I discussed issues personally with Ms. Harsha Priya, Ms. Sindhuja, and some others who are interested in contributing to Opensource and Openknowledge.

As a follow up, I contacted them through phone calls. I came to know that Ms. Sindhuja, who is a teacher from Puducherry, has planned to organise a Wikipedia workshop at her place. I shared my experience with her and asked her how she was going about. Since National Science Day is on 28^th February, they will be creating articles on science topics. The event will be extended to teachers in and around Puducherry. These kind of initiatives gives me some positive interest to work even more. People mainly need motivation to take initiatives. This is how the chain goes on to support women to contribute towards Technology. 

Discussion with Ms. HarshaPriya and Amoghavarsha

ಚಂಡೀಗಢಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಪಯಣ.........

   ಮೂರು ದಿನಗಳ ವಿಕಿ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ೨೦೧೬ ಚಂಡಿಗಢದಲ್ಲಿ ಜರುಗಲಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ರಾತ್ರಿ ೧೦.೩೦ಕ್ಕೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಚಂಡಿಗಢದ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಚಂಡಿಗಢಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ಮೊದಲ ಪ್ರಯಾಣವಾದ್ದರಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರಣ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ನನ್ನದೇ ಆದ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಿದ್ರಾದೇವಿ ನನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಬೆಳಗಿನ ೪.೩೦ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕೆಂಪೇಗೌಡ ಅಂತರ್ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣವನ್ನು ತಲುಪಿದೆ. ಆದರೂ ಸಹಾ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿಯೇ ತೇಲಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಚಂಡಿಗಢಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ವಿಮಾನ ೧೦ ಗಂಟೆಗೆ ಹೊರಡಲಿತ್ತು. ಆಚೆ ಈಚೆ ನೋಡಿ, ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ಬೋರ್ಡಿಂಗ್ ಪಾಸ್ ಪಡೆದು ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಮಯವಾಗಿತ್ತು.

   ನಾನು ಅದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು, ಕಾತುರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂತೂ ಇಂಡಿಗೊ 6E ಗೆ ಹೊರಡಲು ಎಲ್ಲರಂತೆ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತೆ. ವಿಮಾನದ ಬಳಿ ದಾವಿಸಿದಂತೆ ಮೊದಲು ಕಂಡಿದ್ದು ಗಗನಸಖಿಯರು, ತನ್ನ ಸಂಬಂಧಿಕರೇ ಬಂದರೋ ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಆಧರದಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಅವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಮುಗುಳ್ನಗುವಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ವಿಮಾನಕ್ಕೆ ಬಲಗಾಲಿಟ್ಟು ಹೋದೆ. ವಿಮಾನ ಹೊರಡುವ ಸಮಯವಾಯಿತು ಎಂದು ಸಖಿಯರು ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ಕೊಡುವುದರ ಮೂಲಕ ತಿಳಿಸಿದರು. ಭಯ, ಕುತೂಹಲ, ಹುಮ್ಮಸ್ಸು, ಉತ್ಸಾಹ, ಮತ್ತಿತರ ಭಾವನೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಮ್ಮೆಗೆ ಬಂದಂತಿತ್ತು.

   ಅಂತೂ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ೧ ಗಂಟೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಚಂಡಿಗಢಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದೆವು. ಹೊಸ ಜಾಗ, ಹೊಸ ಜನ, ಹೊಸ ಭಾಷೆ. ಹೊರಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದಂತೆಯೇ ಮೈಮೇಲೆ ಬೆಂಕಿ ಹಾಕಿದಷ್ಟು ಸೆಕೆಯೋ ಸೆಕೆ. ಅರ್ಧಂಬರ್ಧ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದುದರಿಂದ ಆಚೆ ಈಚೆ ಏನಿದೆ ಎಂದು ನೋಡಲು ಮನಸಾಗಲಿಲ್ಲ.

   ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ನಾನು ಚಂಡಿಗಢಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಎಂದು ಹೇಳಿಯೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ? ಚಂಡಿಗಢದಲ್ಲಿ ವಿಕಿ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ಇಂಡಿಯ ೨೦೧೬ ಎಂಬ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿತ್ತು. ೨೦೧೧ರ ನಂತರ ಇಂತಹ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ನಡೆದದ್ದು. ನನಗೆ ಈ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ನಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಸ್ಕಾಲರ್ಶಿಪ್ ದೊರೆತಿತ್ತು. ಆ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ ನಾನು ನಮ್ಮ ಸೈಂಟ್ ಆಗ್ನೆಸ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಡೆಸಿದ ಎರಡು ಕನ್ನಡ ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಸಂಪಾದನೋತ್ಸವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪೇಪರ್ ಪ್ರೆಸೆಂಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Efforts_to_bridge_Gender_gap_in_Kannada_Wikipedia-_our_work_at_Mangaluru.pdf. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗ ಮೂಡ್ ಮತ್ತು ಸಮಯ ದೊರೆಯುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

   ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ಇದ್ದ ಸ್ಥಳ ಚಂಡಿಗರ್ ಗ್ರೂಪ್ ಆಫ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ಲಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಕಾನ್ಫೆರೆನ್ಸ್ ನ ಜೊತೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಜನರ ಚಲನ ವಲನಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಹಾಗು ಅವರ ಹವ್ಯಾಸಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಅವರಿಗಿದ್ದ ಆಸಕ್ತಿ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಹೇಳತೀರದು.

ಅಂದು ಭಾನುವಾರ ಎಲ್ಲರು ಸುಕುನ ಲೇಕ್ ಗೆ ಹೋಗುವುದಾಗಿ ಹೊರೆಟೆವು. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗಲೇ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ವಾತವರಣವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಜನ ಜಂಗುಳಿಯೇ ನೆರೆದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ಮಾಡಿದ್ದೇ, ಚಹಾ ಸವಿಯುವ ಕೆಲಸ. ಹಾಗೆಯೇ ಸರೋವರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮೈಸೂರಿನ ಕೆ. ಆರ್. ಸ್. ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಇಲ್ಲವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆವು.

   ರಾಕ್ ಗಾರ್ಡನ್ ಚಂಡೀಗಢದಲ್ಲಿ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಸ್ಥಳ ಎಂದು ಹಲವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಓಹೋ, ಏನಿರಬಹುದು ಬರೀ ಕಲ್ಲಿನ ಕೆತ್ತನೆಯೇ ಅಥವಾ ಬೇರೆಯೇ ಎಂದು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ದಿನ ಸೋಮವಾರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ರಾಕ್ ಗಾರ್ಡನ್ ಗೆ ಹೋಗುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ೧೦. ೩೦ ಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಜಿರಕ್ ಪುರ್ ನಿಂದ ಹೊರೆಟೆವು. ಚಂಡೀಗಢದ ರಸ್ತೆಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸ್ವಚ್ಚವಾಗಿ ತೋರುತ್ತಿದ್ದವು. ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ವಾಹನಗಳ ಸಂಚಾರ ಹಾಗು ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆಯಿತ್ತು. ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಮರ- ಗಿಡಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸುತ್ತಾ ಹಸಿರು ಕಂಗೊಳಿಸುವುದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ, ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಕಾರು, ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ನಾವು, ಆ ಪರಿಸರವನ್ನು ಸವಿಯುವುದರ ಖುಷಿಯೇ ಬೇರೆಯೇಬಿಡಿ. ಅಂತೂ ೧೧ ಗಂಟೆಗೆ ತಲುಪಿದೆವು. ಕಾರಿನಿಂದ ಇಳಿದಾಕ್ಷಣ ಒಮ್ಮೆ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದೆ, ಮರ- ಗಿಡಗಳೇ ತುಂಬಿದ್ದವು. ರಾಕ್ ಗಾರ್ಡನ್ ನೋಡುವ ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದಂತೆ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ಗಗನಕ್ಕೇರಿತ್ತು.

   ಹೊರಗಿನಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ಏನೋ ಗುಹೆಯ ರೀತಿ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಚಿಕ್ಕ ದ್ವಾರ, ಒಳಗೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರದೇಶ, ತಲೆಬಾಗಿ ನಡೆದೆವು. ಬೇಲೂರಿನ ಕೆತ್ತನೆಯನ್ನೇ ತಲೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸಿಟ್ಟಿರುವುದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಿತು. ಎಷ್ಟೋ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸಿ ಒಂದು ಆಕಾರ ನೀಡಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಕಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡುವುದೇನಿದೆ ಇದರಲ್ಲೇನು ವಿಷೇಶತೆ ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತು ಬಿಟ್ಟೆ. ಆದರೂ ಮುಂದೆ ಏನಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವ ಕುತೂಹಲದೊಂದಿಗೆ ಮುನ್ನಡೆದೆ. ಮುಂದೆ ಹೋದಂತೆ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಗುಹೆಯ ಅನುಭವ. ಸುತ್ತಲೂ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಅಂಟಿಸಿದ ಕಲ್ಲಿಗಳ ಆಕಾರಗಳೇ, ಮಧ್ಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೊಳ, ಮರ- ಗಿಡಗಳು. ಒಂದೇ ಆಕಾರವನ್ನು ನೋಡಲಾರಂಭಿಸಿದೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ವಿಷಯಗಳು ಒಮ್ಮೆಗೆ ನೆನಪಾದವು. ಒಂದೊಂದು ಆಕಾರವು ಒಂದೊಂದು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೂ ನನ್ನ ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಹಲವು ನಮೂನೆಯ ಕಲ್ಲುಗಳು. ಒಂದಾಕಾರ ಇನ್ನೊಂದಾಕಾರಕ್ಕೆ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದೇ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತನೆ ಮಾಡಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಏನೋ ಹೊಸತನ್ನು ನೋಡಿದಂತಾಯಿತು. ಅಬ್ಬಾಬ್ಬ ಎಂದರೂ ೩೦೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ಸೂರ್ಯ ತಲೆ ಮೇಲೇರಿದ್ದ, ಅಷ್ಟು ನಡೆದು ಸುಸ್ತು ಸಹಾ, ಆದರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಮನ್ನಸ್ಸೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಹೊರ ನಡೆದೆವು. ಒಂದು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತ ಶೈಲಿಯ ಹೋಟೆಲ್ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಊಟ ಮಾಡಲು ಹೋದೆವು. ಒಳ್ಳೆಯ ಊಟ, ಒಳ್ಳೆಯ ಉಪಚಾರ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಅಂತೂ ಚಂಡೀಗಢಕ್ಕೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ ಸಂಜೆ ಬೆಂಗಳೂರು ತಲುಪಿ, ಮರುದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮಂಗಳೂರು ತಲುಪಿದೆ.

   ಏನೋ ಸಾಧಿಸಿದೆ ಎಂಬ ಖುಷಿ. ಹೊಸ ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ವಿಕಿಪೀಡಿಯಕ್ಕೆ ಲೇಖನ ಹಾಕುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಕಲಿಯುವಂತಹದ್ದು ಬಹಳ ಇದೆ ಎನಿಸಿತು. ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಬಹಳ ಖುಷಿ ಕೊಡುವ ಕೆಲಸ ಇದೇ. ನನ್ನ ಈ ಹೊಸ ಹೊಸ ಅನುಭವಗಳು ನಿಜವಾಗಿಯು ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

WIKI WOMEN AT CHANDIGARH

WITH ODIA WIKIPEDIANS

ತರಬೇತಿ ಮಾಡಲು ತರಬೇತಿಗೊಂಡಾಗ.... CIS-A2K  TTT 2016

ದಿ ಸೆಂಟರ್ ಫಾರ್ ಇಂಟರ್‌ನೆಟ್ ಆಂಡ್ ಸೊಸೈಟಿಯವರು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಜೂನ್ ೧೫ ರಿಂದ ೧೭, ೨೦೧೬ ರ ತನಕ ತರಬೇತುದಾರರ ತರಬೇತಿ (Train The Trainer) ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಅವಕಾಶ ನನಗೆ ಲಭಿಸಿತ್ತು. ನನ್ನ ಅನುಭವವನ್ನು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ

ಗೂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯೇ ಹೊರ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಾಣಲು ಬಿಟ್ಟಂಥಹ ಅನುಭವ. ಖುಷಿ, ಭಯ, ಅಳುಕು, ಮುಜುಗರ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಂದಂತಿತ್ತು. ಹೊಸ ಜಾಗ ಹೊಸ ಜನ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಗುರುತಿಲ್ಲದವರು. ಅಬ್ಬಾ.... ಬೆಂಗಳೂರು...... ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರು ಟ್ರಾಫಿಕ್. ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರು ತಲುಪುವಾಗ ಬೆಳಗ್ಗೆ 5.45 ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆಯೇ ನನಗೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ನ ಅನುಭವ ಶುರುವಾಯಿತು. ಸೇರಬೇಕಾದ ಜಾಗ ಸೇರುವಾಗ ಗಂಟೆ ಎಂಟಾಗಿತ್ತು. 

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಬರಬೇಕೆಂಬ ಸಂದೇಶವಿತ್ತು. ಅದರಂತೆಯೇ ನಾನು ಬೇಗ ಹೋದೆ. ಉಳಿಯುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲನೇಯ ದಿನಕ್ಕೆ ತಯಾರಾಗಲು ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ರಾತ್ರಿ ಊಟಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದು ಎಂದಾಗ ಡಾ. ಪವನಜರು ಹಲವಾರು ಹೋಟೆಲ್ ಗಳ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಅಂತೂ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಆಹಾ... ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಊಟ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿಯವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡ ರೀತಿ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ತನ್ನ ಮನೆಯವರೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಊಟದ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಅಥಿತಿ ಸತ್ಕಾರ, ಉಪಚಾರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಕೊಟ್ಟಿತು.

ಅಂತೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಮೊದಲನೆ ದಿನ ಬಂತು. ಬೆಳಗ್ಗೆ 6 ಗಂಟೆಗೆ ಎದ್ದುಬಿಟ್ಟೆ. ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ತಯಾರು ಮಾಡುವಂತೆ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಡಾ. ಪವನಜರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮೊದಲೇ ರೆಡಿಮಾಡಿದ್ದೆ. ತಿಂಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೊರೆಟೆವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ 9.30ಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಶುರುವಾಯಿತು. ಭಾರತದ ಹಲವು ಪ್ರದೇಶದಿಂದಲ್ಲದೇ ನೇಪಾಳ ಹಾಗು ಶ್ರೀಲಂಕಾದಿಂದ ಸಹಾ ಭಾಗವಹಿಸುವವರಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೊಸ ಮುಖಗಳು. ಆದರೂ ಕೆಲವರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು ತನ್ವೀರ್ ಹಸನ್ ಹಾಗು ಟೀಟೋ ಇವರಿಂದ ಹಮ್ಮಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿತ್ತು. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು.

ಭಾಗವಹಿಸುವವರ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ರೀತಿ ನನಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷಕೊಟ್ಟಿತು. ಸುಮಾರು 30 ಜನರು ನೆರೆದಿದ್ದರು. ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು- ಪಂಜಾಬಿ ಹುಡುಗಿ ನಿತೇಶ್, ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಶಿವ, ಒರಿಸ್ಸಾದ ಶೈಲೇಶ್, ಕರ್ನಾಟದ ಗೋಪಾಲ್ ಕೃಷ್ಣ. ಇದೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಅನುಭವ ಎನಿಸಿತು. ಅವರ ಅನುಭವ ಕೇಳುವಾಗ ನಾನು ಸಹ ಹಾಗೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನನ್ನು ಮೊದಲ ಗುಂಪಿನಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾಯಿತು. ಗ್ಲೋಬಲ್ ಮಾಟ್ರಿಕ್ಸ್ ನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ ಬಹಳ ಅದ್ಭುತವಾಗಿತ್ತು. ಊಟದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆವು. ಸುಮಾರು 5 ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಯಿತು.

ಎರಡನೆ ದಿನವು ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ನೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಶುರುವಾಯಿತು. ನಂತರ ಡಾ. ಪವನಜರ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್, ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಉತ್ತಮ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಮಾಡಲು ಬೇಕಾದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಅಭಿನವ್ ಹಾಗೂ ರೆಹಮಾನ್ ರವರು ಸರ್ವೆ ಇಮ್ಪಾಕ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಒಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸಬೇಕಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ಹೇಗೆಲ್ಲಾ ತಯಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟರು. ನಂತರ ಶುಭಾಷಿಶ್ ಹಾಗೂ ಪವನ್ ರ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್. ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸಿದ ನಂತರ ಅದರ ವರಿದಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಎಲ್ಲರು ಸಹಾ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದರು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ CISನ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಾಹಕ ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಸುನಿಲ್ ಅವರ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೇಳಿದರು.

ಮೂರನೆಯ ದಿನ ಬಂತು. ಇದು TTT 2016ಯ ಕೊನೆಯ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ಅಂದು ನಾನು ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಬಹಳ ಹೆದರಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಗುಂಪಿನವರು ಹಾಗು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು. ಹೇಗೋ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನ್ ಮುಗಿಸಿದೆ. ಒಂದು ಒಳ್ಳೆ ಅನುಭವ ಪಡೆದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರೆಸೆಂಟೇಶನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದರು. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು, ಆದರೂ ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು ಎನ್ನಿಸಿತು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ನಂತರ TTTಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದವರು ಹಾಗೂ MWTಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವವರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಗುಂಪು ಮಾಡಲಾಯಿತು. ನಮ್ಮ ವಿಕಿಪೀಡಿಯಗೆ ಯಾವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಬಲಾವಣೆ ಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹುಡುಕಿ ಚರ್ಚಿಸಿದೆವು.  ಇದರ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಲು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದೆವು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡರು. 

ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾನು ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಿರುವೆ. ವಿಕಿಪೀಡಿಯದ ಜೊತೆಗೆ ವಿಕಿಸೋರ್ಸ್ ಹಾಗೂ ವಿಕಿಡಾಟದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಷಯವು ನನಗೆ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಆಗೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಇದನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸದೇ ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕೆಂಬುದೆ ನನ್ನ ಆಸೆ. 

WIKIPEDIA..........

ಅವಕಾಶಗಳಿಗೆ ಬರವೇ? ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗದೆ, ಅವಕಾಶಗಳೇ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಿ ಎಂದು ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದೆ.
ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಗಾರ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ ನಾವು ಸಹಾ ಭಾಗವಹಿಸೋಣವೆಂದಳು. ಅರ್ಧ ಮನ್ನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸರಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಕಾರ್ಯಗಾರ, ಅದು ಸಹ ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಎಂದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಕಾರ್ಯಗಾರದ ವಿಷಯವೇನೆಂದು ಕೇಳಿದೆ. WIKIPEDIA ಎಂದಳು.

WIKIPEDIA ಏನಿದು? ಏತಕ್ಕೆ? ಉಪಯೋಗ? ನನ್ನ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿಯೋ ಕೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಇದೆಯಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿತು. ನಂತರ ಗೊತ್ತಾಯಿತು ಮೊನ್ನೆ GOOGLEನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ವಿಷಯ ಹುಡುಕುವಾಗ ಈ ವಿಷಯ ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿತು. ನಾನು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಸಾಕಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಭಾವನೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಯಾರೋ ಬರುತ್ತಾರೆ....... ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.....ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೇಳ್ತಾರೆ........... ಹಾಗೆ ಮಾಡಿ...... ಹೀಗೆ ಮಾಡಿ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ..... ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮುಗಿಯಿತು ಅಷ್ಟೇ.

ಆದರೆ ನನ್ನ ಊಹೆ ಸುಳ್ಳಾಯಿತು. WIKIPEDIA ಕಾರ್ಯಗಾರವು ನನ್ನ ಊಹೆಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.  ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಕಲಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಮೊದಲ ಕಾರ್ಯಗಾರವು 3 ದಿನಗಳದ್ದಾಗಿತ್ತು. ವಿಷಯ ’ಕರಾವಳಿಯ ಮಹತ್ವದ ಲೇಖಕಿಯರು’. ನಾನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮೊದಲ ಲೇಖನ ಮಿತ್ರವಿಂದಾ ಕುಲಕರ್ಣಿಯವರ ಬಗ್ಗೆ.  ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂದು ಅರಿತೆ. ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಜೋಡಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿತೆ. ತರ್ಕಬದ್ಧವಾಗಿ ಆಲೋಚಿಸಲು ಕಲಿತೆ. ನಂತರ ಅದನ್ನು ಉಪಯುಕ್ತ ಲೇಖನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಕಲಿತೆ. ಲೇಖನವೇನೋ ಆಯಿತು. ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಏನು ಮಾಡಲಿ? ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಕಲಿತರೆ ಸಾಕೇ? ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಬೇಕಲ್ಲವೇ? ನಂತರ ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಲ್ಲಿ ಆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ಏನೋ ಸಾಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಹೀಗೆಯೆ ಒಂದರ ನಂತರ ಒಂದು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಹಾಕಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಈ ಕೆಲಸವು ನನಗೆ ಖುಷಿಕೊಟ್ಟಿತು. Editing counts ಜಾಸ್ತಿ ಆದಷ್ಟು ಇನ್ನೂ ಖುಷಿ.

ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವಾಗ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೇಕಾದ ವಿಷಯ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಚಿಂತೆ ಮಾಡದೆ ಬೇಕಾಗುವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸುವುದರಿಂದ ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತದೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ, ತಿಳಿದ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯವನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದೆ.

ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ನಾವು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಂಪಾದನೋತ್ಸವವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದರು. ಈ ಬಾರಿ ಮಾತ್ರ ನಾನಾಗಿಯೇ ಪೂರ್ತಿ ಮನ್ನಸ್ಸಿನಿಂದ ಭಾಗವಹಿಸಿದೆ. ಒಂದು ವಾರದ ಮೊದಲೇ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಹೇಳಿದರು. ಇದರ ವಿಷಯ ’ಔಷಧೀಯ ಸಸ್ಯಗಳು ಹಾಗು ಉಪಯೋಗಗಳು’. ಅಯ್ಯೋ ಏನಿದು ನಾನು ಓದ್ತಾ ಇರೋದು B. Com ಇವರು ನೋಡಿದ್ರೆ Botany topic ಕೊಟ್ಟಿದಾರಲ್ಲ ನಮ್ಗೆ ಏನ್ ಅರ್ಥ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಮೊದಲೇ ನಾನು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವುದು ಕಡಿಮೆ, Library ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದೇ aassignments ಕೊಟ್ಟಾಗ ಮಾತ್ರ. ಆದ್ರೂ ನೋಡೋಣ ಏನು ವಿಷಯ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಾಲೇಜ್ Libraryಗೆ ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದವರು ಕವಿತ ಮೇಡಮ್. ಹುಡುಕಿದಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಪುಸ್ತಕಗಳು ಸಿಕ್ಕಿದವು, ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದವು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಮಹತ್ವ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಪುಸ್ತಕ ಓದಬೇಕೆಂಬ ಮನೋಭಾವ ನನ್ನಲ್ಲಿಯೂ ಬಂತು. ಪುಸ್ತಕಗಳಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ Internetನಿಂದ ಸಹಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಾಡಿದೆ.

ಅಂತೂ ಸಂಪಾದನೋತ್ಸವದ ದಿನ ಬಂತು. ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಲೇಖನಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ WIKIPEDIAದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದೆವು. ಆ ದಿನ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಮೊದಲ ಲೇಖನ ಬಜೆ.  ಇದರಿಂದ ಇನ್ನಷ್ಟು ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ನಾನು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಇಷ್ಟೋ ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಸಹಾ ಔಷಧೀಯ ಗುಣಗಳಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದದ್ದೇ ಆವಾಗ. ಹೀಗೆ ನಾನು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಹಾಕುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೆ ತಿಳಿಯದ ಎಷ್ಟೋ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ.

ಒಂದು ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಹಾಕಬಾರದು. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಬೇಕು. ಸಿಕ್ಕ ವಿಷಯ ನಿಜವೇ ಎಂದು ನೋಡಬೇಕು. ವಿಷಯ ಮೊದಲೇ ಇದ್ದರೇ ಅದಕ್ಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸೇರಿಸಬಹುದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹೊಸ ಲೇಖನವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬಹುದು. ವಿಷಯಗಳು ಹಲವಾರು ಕಡೆಗಳಿಂದ ಸಿಗಬಹುದು. ಅದು ಎಲ್ಲಿ ಸಿಕಿತ್ತೆಂಬುದನ್ನು ಸಹಾ ಬರೆಯಬೇಕು. ಆಗ ಆ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶೋಧನೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತದೆ.

ವಿಜ್ನಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿಯುವುದೆಂದರೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟ. BOTANY ವಿಭಾಗದ ಬಗ್ಗೆ ಏನೋ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಮುಂದೆ ಏನು ಹುಡುಕಲಿ ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರ ’ಬಾಲಪ್ರಪಂಚ’ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಕ್ಲೋರಿನ್ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಇತ್ತು. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದೆ. ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ವಿಶ್ವಕೋಶದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಷಯ ಸಿಕ್ಕಿತು, ಇದಲ್ಲದೇ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಲ್ಲಿಯೂ ಹುಡುಕಿ ವಿಷಯ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದೆ. ಎಷ್ಟೋ ಪದಗಳ ಅರ್ಥವೇ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಅದನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಐದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿದ್ದೇನೆ. ಓ ವಿಜ್ನಾನದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದೆಯೇ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಅಂತೂ ನನ್ನ ಕ್ಲೋರಿನ್ ಲೇಖನವು ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಜೀವ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು.

ಅಬ್ಬಾ...... ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಇದು ಕೇವಲ 30% ಅಷ್ಟೇ. ತಿಳಿಯಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಹಲವಾರಿದೆ. ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಕಲಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗಬೇಕಷ್ಟೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾನು 400ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಲ್ಲಿಸದೇ ನನ್ನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲೇಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ ನಿಜ...... ಆದರೇ ಇದರ ಹಿಂದೆ ಯಾರಾದರು ಸಹಾಯಕ್ಕಿದ್ದರೆ ತಾನೇ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು. ಹೌದು ಕಾಲೇಜಿನ ಸಹಾಯ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇದೆಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟವರು ಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಅವರೇ Dr. ಪವನಜರವರು. ವಿಕಿಪೀಡಿಯದಿಂದ ಇಷ್ಟೊಂದು ಉಪಯೋಗವಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟವರು. ಇದು ಸರಿಯೇ ಅದು ಸರಿಯೇ ಎಂದು ನಾನು ಎಷ್ಟು ಸಲ ಕೇಳಿದರೂ ಸಹಾ ಬೇಸರ ಪಡದೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟರು. ಎಷ್ಟೋ ವಿಷಯಗಳು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕೇ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ವಿಷಯಗಳು ಸಹಾ ಇವೆ ಎಂದು ಮನದಟ್ಟುಮಾಡಿದರು. ಈ ನನ್ನ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಕಾರಣರಾದರು.

ನನಗೆ ಸಂತೋಷ ಕೊಟ್ಟ ಕೆಲಸವಿದು. ಸಂಶೋಧನಾತ್ಮಕ ಹಾಗೂ ತರ್ಕಬದ್ಧ ಚಿಂತನೆ ನನ್ನಲ್ಲಿಯೂ ಬಂತು. WIKIPEDIAದ ಉಪಯೋಗಗಳು ಹಲವಾರಿದೆ. ಇದನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಲದು. ಇದರ ಅನುಭವ ಪಡೆದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇದು ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಒಳ್ಳೆಯ ಅವಕಾಶ. ಇದನ್ನು ಸರಿಯಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಸಾಗಬೇಕೆಂಬುದೇ ನನ್ನ ಆಶಯ.

ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ಮೊದಲ ಪ್ರಯತ್ನ. ಹೊಸತನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಆಸೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನಾದರು ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ. ಕಾಲ ಉರುಳಿದಂತೆ ಬದುಕು ಬದಲಾಗಲಾರಂಭಿಸಿತು. ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಒಳಗಿನ ಅನುಭವ ಸಾಕೆನ್ನದೇ, ಹೊರ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಾಣಲು ಹಾತೊರೆದಿದೆ ಈ ಮನ. ಯಶಸ್ಸಿನೆಡೆಗೆ ನೂರಾರು ದಾರಿ. ಯಾವ ದಾರಿ ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಗೊಂದಲ. ಕಾಡು ಹಾದಿ, ಬಿರಿಬಿಸಿಲ ಹಾದಿ, ಮರುಭೂಮಿ, ಮುಗಿಲು, ಮಳೆ, ಮಳೆಬಿಲ್ಲು.............

ಕನಸಿಲ್ಲದ ಜೀವನ ವ್ಯರ್ಥ. ಕನಸು ಕಾಣದವರು ಯಾರಿಲ್ಲ ಹೇಳಿ? ಕಂಡ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ನೆನಪಿನ ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಕೆಲವನ್ನಾದರೂ ಸಾಕಾರಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದೇ ಜೀವನ. ಕನಸಿನ ಬೆನ್ಹಿಡಿದು ಸಾಗಿದಾಗ ಮಾತ್ರವೇ ಯಶಸ್ಸು.